VERKLARING VAN DE ARBEIDERSBOND
23-04-2023 – Sinds januari hebben moedig heldhaftige Franse arbeiders herhaaldelijk in straten gedemonstreerd tegen het streven van president Emmanuel Macron de pensioenleeftijd te verhogen tot 64 jaar. Eerdere aanvallen op het pensioenstelsel in 1995, 2003, 2010 en 2016 hadden toen al geleid tot massale opstanden. Deze keer, wat doet terug denken aan Mei-Juni 1968, zijn tevens studenten nauw betrokken bij de protesten. Honderden scholen en universiteiten worden geblokkeerd uit solidariteit met de straatmarsen. Het is niet overdreven te constateren dat men zich in de miljoenen mensen in januari, februari, maart en april heeft gemobiliseerd tegen de meedogenloze klassenaanval. De voortdurende bereidheid van Franse arbeiders te blijven demonstreren totdat aan hun rechtvaardige eisen word voldaan, word zekers aangemoedigd door de revolutionaire geschiedenis van Frankrijk. Echter deze keer is het niet alleen Macron die die op het punt staat te worden afgezet. Het hele systeem van klassenheerschappij in Frankrijk en de Europese Unie (EU) zou aan het wankelen kunnen worden gebracht.
Weg met Macron!
Deze meest recente aanval op de ouderdomspensioenen, gebeurt niet alleen omdat Macron een Jupiteriaanse bankier-president is, hoewel hij zeker deel uitmaakt van de elite. Deze storm aanval vindt plaats omdat het kapitalisme dit vereist, aangezien het vandaag de dag alleen kan overleven door middel van directe aanvallen op de arbeidersklasse – op hun banen, hun levensstandaard en hun pensioenen. Momenteel is Macron alleen maar president vanwege het feit dat hij tijdens de laatste verkiezingen het opnam tegen Marine Le Pen van National Rally, en toen de zogenaamde linkerzijde aandrong te stemmen voor Macron in plaats van voor de “extreemrechtse” Le Pen. Maar volgens een peiling is maar liefst 60% van de Fransen van mening dat Le Pen “dicht bij de preoccupaties van gewone mensen staat”. Nationale Rally zou mogelijk kunnen profiteren van de onrust, maar enkel indien pseudo-links er in slaagt mensen op pad te zetten naar de hervormingsgezinde Melenchon en France Insoumise, of zelfs weer naar Macron. Hoewel Nationale Rally niet het antwoord is voor arbeidende bevolkingen, zal het, zolang het zichzelf hoog houd als rationeler dan het dubieuze links, verhoogde steun ondervinden.
Dat Macron gebruik kan maken van sectie 49.3 der Grondwet ter omzeiling van het parlement, betekent het potentiële einde van burgerlijke tradities. De aanval op de pensioen leeftijd erdoor rammen, zonder zelfs maar voor te doen dat een stemming werd vereist in een überhaupt al gecompromitteerd parlement, werpt een licht op wat de heersende elites werkelijk denken over degenen waarover zij zogenaamd regeren. Tegenwoordig vind er in andere Westerse landen regelrechte verkiezingsfraude plaats zodat voorkeurspartijen toch aan de macht komen. En als dat niet lukt word een constitutionele bureaucratische kunstgreep te voorschijn getoverd, zoals Macron deed, dat zelfs de schijn van een zeer indirecte ‘instemming van het volk’ uit de weg ruimt. De kapitalistische ‘democratie’ – verwrongen en misleidend als altijd al – is voor altijd verdwenen en zal nooit meer terugkeren. Vandaar dat de hervormingen van het pensioenstelsel kan worden beschouwd zowel als een politieke als een economische aanval op de arbeidersklasse.
In zekere zin zijn de huidige protesten een heropleving van de Gele Hesjes-beweging die in 2018 er bijna in slaagde Macron te verwijderen. Deze werden tijdelijk onderbroken door de frauduleuze Covid-pandemie, met zijn eigen vormen van staatsrepressie. De Gele Hesjes beweging was een systemisch uitdaging voor de heerschappij van het bedrijfsleven, maar viel buiten de controle van officieel links en de functionarissen van de vakbonds bureaucratie. Hoewel niet elke eis die de Gele Hesjes beweging hoog hield per se progressief was, betekende een overgrootse meerderheid daarvan een rechtstreeks uitdaging van de fundamentele kapitalistische pijlers. Er werd geeist dat producten gemaakt moeten worden die 10 jaar meegaan, dat pensioenen en de sociale zekerheid 40% verhooogt worden met 40%, en dat alle daklozen recht hebben op huisvestiging. Zij eisten de effectieve terugtrekking van Frankrijk uit Afrika, de terugtrekking van Frankrijk uit de EU en een vertrek van Frankrijk uit de NAVO. Dit was in feite een oproep voor het einde van het Franse kolonialisme, het uiteenvallen van de EU en het einde van de Franse deelname aan de eindeloze imperialistische oorlogen van het Westen.
Slechts één oorlog
Tijdens de drie jaar lang durende “Covid” capituleerde bijzondcer zwaar vrijwel alle ogenschijnlijk politiek linkse en vakbondsfunctionarissen tegenover de kapitalistische staat en collaboreerde rechtstreeks samen met de politici der elites, in het oplegging aan de arbeisdersklasse van lockdowns, gezichtsmaskers en vaccinmandaten. De omvang van dit verraad zet zelfs het idee van politieke strijd op de helling. Als er echter een land bestaat van klassenstrijd en revolutionaire tradities, zo nodig om deze verschrikkelijke afvalligheid te boven te komen, dan is het wel Frankrijk. Hoewel de lockdowns de Gele Hesjes en vele andere vormen van protest hebben doen ontsporen, is er tegenwoordig een besef ontstaan dat de miljardairs van het bedrijfsleven en hun agenten alleen het formaat van hun aanval zullen veranderen, niet de aanval zelf. Men moge toekennen dat in de huidige protesten sommige vakbondsfunctionarissen en linkse partijen die zich hebben aansloten met de staat in naam van de “volksgezondheid”, nu wel deelnemen alsof men niets verkeerds heeft gedaan tussen 2020 en 2022. Toch zullen velen de arbeiders hebben kunnen constateren het bestaan van het patroon van continuïteit in de afgelopen decennia.
De proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland via Oekraïne is nog één andere problematiek die de arbeidende bevolking word aangepraat, vooral in Europa. Niet alleen levert de Franse regering wapens aan de door de Nazi’s besmette Oekraïense troepen, de dreiging van een nucleaire oorlog hangt boven het hoofd van heel Europa. Het grimmige besef dat het Westen Nazi’s bewapent en financiert om namens de NAVO tegen Rusland te strijden, is nogal veelzeggend, ook al is Frankrijk voor diens energie niet als afhankelijk van Rusland als Duitsland. Daar boven op een ander theater, provoceert en ergert het Westen de Volksrepubliek China (VRC) tegelijkertijd in de richting van een militaire confrontatie, dat de deur verder opent naar nucleaire vernietiging. In feite is de volhardende economische opkomst van de grotendeels genationaliseerde en geplande economie van de VRC wellicht wel de voornaamste reden voor de storm aanval op het pensioen stelsel in Frankrijk. De Westerse kapitalistische economieën zijn niet in staat te kunnen concurreren met de VRC’s staatsinfrastructuur van het socialistische soort, wat diens onophoudelijke stijging blijft voeden.
Internationaal gezien staan arbeiders dus tegenover één enkele oorlog. Het opzettelijk opvoeren van de levensonderhoud onkosten, de “Covid”-repressie en de oorlogsdreiging tegen Rusland en China, komen allemaal voort uit dezelfde bron en kunnen niet van elkaar worden gescheiden. In Frankrijk hebben arbeiders kunnen opmerken dat de vakbondsbureaucraten acties willen beperken tot één daagse uitputtende stakingen, en die lang niet aan de orde stellen wat aan de orde moet worden gesteld – de kwestie van wie komt aan de macht? Er is geen mogelijkheid voor een “Zesde Republiek”, zoals Melenchon dat verlangt, enkel en alleen een arbeidersregering dat begint met het onteigenen van de belangrijkste productiemiddelen. Dat wat is noodzakelijk is een arbeiderspartij die strijdt voor een arbeidersrepubliek. Er moet een in woord en daad oprechte Marxistische voorhoedepartij worden opgebouwt, maar wel één die bestaat uit de consequente verdedigers van de arbeidersklasse. Waar er nu behoefte aan is, is een voortdurende algemene staking, met de vereiste organisatie en coördinatie uitgevoerd door stakingscomités, en die dus de vraag zal doen oprijzen; welke klasse zal regeren. Leninisten hebben altijd volgehouden dat democratie tussen verschillende klassen onmogelijk is, en dit is daarom Arbeid moet zegevieren.
Volledig pensioen vanaf 60 jaar!
Voor een zes-urige werkdag!
Blokkeer wapentransporten naar Oekraïne!
Neen tegen VS/EU/NAVO-oorlogen tegen Rusland en China!
E: workersleague@protonmail.com
Image: http://www.hurriyetdailynews.com
Red Fire 